Ik weet niet of u wel eens in het Langbroekerwetering geweest bent? Dat is het gebied op de westelijke flanken van de Utrechtse Heuvelrug. Het is werkelijk een waanzinnig mooi gebied. Een lappendeken van natuurgebiedjes, landbouwperceeltjes, landgoederen en smalle weggetjes. Ik fiets er graag! Aan de voet van de heuvelrug was er vroeger moeras. Dat is het tegenwoordig niet meer, maar het waterbeheer is er nog steeds een uitdaging.

(meer…)

Met mijn 45 lentes ben ik in de wereld van de waterschapsbestuurders een ‘jonge blom’ en als vrouw een uitzondering. Dat went natuurlijk. Maar ik wil graag dat dat verandert! Meer jongeren en vrouwen binnen de waterschapsbesturen, daar maak ik mij hard voor. Want zij kunnen de frisse wind zijn die deze nog wat traditionele bestuurslaag goed kan gebruiken. Ze hebben vaak een andere bestuursstijl en brengen andere gezichtspunten in. Die roep om vernieuwing gaat wel eens gepaard met schoppen tegen de bestaande situatie.

Een tijdlang schreef ik, samen met een vriendin, blogs op onze website Knaagvoer.nl. Mijn oude blogs gingen niet specifiek over waterschapsonderwerpen maar raken vaak wel de dingen waar ik nu mee bezig ben. In de blog ‘Over Birgitte Nyborg en plakjes tahoe’ bijvoorbeeld schreef ik over de milieuminister uit de serie Borgen die in de pers genadeloos afgemaakt werd omdat hij een oldtimer bleek te bezitten; een grootverbruiker van loodhoudende benzine. Een milieuminister onwaardig, zo vond de gehele Deense pers. In de serie dan hè, want het blijft fictie. Nu ik zelf bestuurder ben, moet ik wel eens terugdenken aan die aflevering. Hoe consequent ben ik zelf eigenlijk in het beleid dat ik uitdraag als hoogheemraad? (meer…)

Mijn werk als Hoogheemraad bij het waterschap houdt me niet alleen tussen negen en vijf bezig. Maar bijvoorbeeld ook als ik op zaterdagochtend met een andere ouder sta te praten aan de rand van het sportveld. Zo sprak ik onlangs met een vader die zich bij de gemeente Utrecht bezig houdt met de waterkwaliteit van de Utrechtse grachten en singels. Dan gaat het ook meteen over de Kromme Rijn uiteraard, want die mondt uit in de Utrechtse singel. Als portefeuillehouder waterkwaliteit én Kromme Rijn gebied bemoei ik me met beide. De prachtige Kromme Rijn is  een geliefd vaarwater voor allerlei bootjes en het is een watergang waarvan de waterkwaliteit nog niet goed genoeg is. En dat stelt ons voor een dilemma. (meer…)

Afgelopen week sprak ik Bas. Bas woont in Amsterdam. En Bas is een slimme jongen met een uitgesproken mening. Afgelopen zomer kreeg hij via de krant en de website van Waternet (waterschap en drinkwaterbedrijf in Amsterdam) de oproep om zijn tuin niet te sproeien en om zuinig met water te doen omdat er een watertekort is. Die oproep viel niet in goede aarde bij Bas. En dus stuurde hij direct een reactie: “Ik heb voor meer dan duizend euro planten in die tuin staan, die laat ik toch niet doodgaan? En wat nou watertekort! We wonen in een land met een neerslagoverschot. Je regelt het maar Waternet!” (meer…)

In t’ Groentje, de Bunnikse lokale pers, is de afgelopen tijd geschreven over de risico’s van het zwemmen in de Kromme Rijn omdat er zwemmers de ziekte van Weil gekregen hadden, mogelijk als gevolg van zwemmen in de Kromme Rijn. Ook het AD/Utrechts Nieuwsblad besteedde er aandacht aan.

Als inwoner van Bunnik, als zwemliefhebber en als Algemeen Bestuurslid van het Waterschap wil ik het ontstane beeld graag iets nuanceren. (meer…)

Afgelopen donderdag ben ik geïnstalleerd  als lid van het Algemeen Bestuur van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden.

Ik moest  kiezen tussen de eed “zo waarlijk helpe mij God almachtig” of de gelofte “dat verklaar en beloof ik”. Over die keuze schreef ik op knaagvoer.nl een blog met de titel: Zo waarlijk helpe mij God almachtig. Uiteindelijk is het de gelofte geworden.

In de tussentijd was mij, door een vrijwilliger van vluchtelingenwerk, een bijzonder verhaal verteld. Ik kreeg van de dijkgraaf toestemming om dat verhaal tijdens de installatievergadering te vertellen. Dit is wat ik daar gezegd heb: (meer…)

Afgelopen woensdagavond (11 maart 2015) was op Nieuwsuur een item over het nut van het waterschapsbestuur. Theo Dersjant, een onderzoeksjournalist die een jaar lang bij waterschap Rivierenland heeft meegelopen en daar het boek Oud bestuur over schreef, heeft daar een uitgesproken kritische mening over. De redactie van Nieuwsuur koos helaas niet voor hoor en wederhoor, maar versterkte het betoog van Dersjant door iemand die al 43 jaar een geborgde zetel bezet aan het woord te laten. De berichtgeving is eenzijdig en tendentieus en wij zetten daar graag een ander perspectief tegenover. (meer…)

Kandidaat voor de waterschapsverkiezingen

Op 18 maart 2015 zijn er waterschapsverkiezingen. Ik ben kandidaat namens Water Natuurlijk voor de verkiezingen van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden. Water Natuurlijk heeft de afgelopen jaren laten zien dat de basistaken van het waterschap goed te combineren zijn met recreatie, natuur en landschap, cultuurhistorie, een duurzame aanpak én betaalbaar waterbeheer. (meer…)